بسم الله الرحمن الرحیم
معروف هست که استاد مصطفی اسماعیل احترام زیادی برای مستمعین خودشون قائل بودند و همیشه به درخواست اون ها در زمینه قرائت سوره های مختلف توجه می کردند، یا در موارد زیادی با وجود این که قصد اتمام تلاوت رو داشتن به خاطر اصرار زیاد افراد حاضر در مجلس، تلاوت خودشون رو دقایق بیشتری ادامه می دادند. (به چند نمونه از اینها در پست های سمیعه1 و سمیعه2 اشاره کرده بودم، و تلاوتی هم جدیدا در وبلاگ گذاشتم که استاد تصمیم داشتند سوره قمر رو قرائت کنند اما به درخواست مردم سوره حجرات ق رو خوندند: post455)
اما جالبه بدونید که همیشه هم این طور نبوده که استاد فوراً تسلیم درخواستهای سمیعه بشن(!) و بعضاً عکس العمل جالبی از خودشون نشون میدادند!!
مقطعی که برای این پست در نظر گرفتم، قضیه جالبی هست که در تلاوت معروف تحریم حاقه ابوالعلاء اتفاق افتاده؛ که استاد در اواخر تلاوت سوره تحریم، مطابق معمول با درخواست های مکرر مردم مبنی بر خوندن سوره حاقه مواجه میشن، اما این بار در جواب درخواست ها جمله جالبی رو بیان می کنند:
کل لیلة الحاقة؟! کل لیلة الحاقة دی صعبة أوی؟!
هر شب حاقه؟! خیلی سخته که هر شب سوره حاقه رو بخونم!!
لحن ادای این جمله هم خیلی جالب هست که در واقع دارن میگن آخه این چه وضعشه که در هر مجلس مجبورم میکنین الحاقه بخونم؟! هر چند که در ادامه با اصرار های زیاد مردم و قسم دادن هاشون، بازهم تسلیم شده و در این محفل تاریخی هم سوره حاقه رو به زیبایی هر چه تمام تر تلاوت می کنند و شاهکاری جاودانه از خودشون به جا می گذارند.
