استاد مصطفی اسماعیل، تلاوت سوره محمد(ص) انسان زلزال و عادیات
رضا : سلام، تلاوت درخواستی داشتم از استاد مصطفی اسماعیل، تلاوتی از سوره مبارکه انسان که استاد در ایام جوانی خوندن.
علیکم السلام، تلاوت استاد زیبای مصطفی اسماعیل از سوره مبارکه انسان را در روز نزول این سوره (بیست و پنجم ذی الحجه، سال روز نزول سوره انسان در شأن اهل بیت علیهم السلام / شأن نزول سوره هل أتی) تقدیم می کنم:
مصطفی اسماعیل / سوره محمد(ص) 19-10، انسان30-1 ، زلزال ، عادیات / 27 دقیقه /6MB
http://archive.org/download/Mustafa_Ismaiil_uP_bY_mUSLEm/1071.mp3
* این
تلاوت رو چند سال قبل که برای اولین بار شنیدم فکر می کردم یکی از تلاوت
های مجلسی دوره جوانی استاد هست!! و احتمالاً خیلی ها هم که قبلاً این
تلاوت رو شنیدن همین طور فکر می کنن
(چون سایت های زیادی اون رو گذاشتن)، اما بعداً متوجه شدم که این تلاوت در
اصل استودیویی هست اما صدای استاد رو تغییر دادن و تشویق های جمعیت رو هم
بهش اضافه کردن (اصوات الجمهور مرکبة!). در واقع این چهار سوره رو از مصحف
مجود استاد (که در پست قبلی گذاشتم) انتخاب و با هم ترکیب کرده و صدای مردم
رو بهش اضافه کردن تا یک تلاوت مجلسی نادر از دوران جوانی استاد مصطفی
اسماعیل تولید بشه!!! (مشابه این کار در مورد تلاوت های دیگه مصطفی و هم
چنین قراء دیگه مثل منشاوی و محمد رفعت و .. هم انجام شده، یه جا هم دیدم
که این تلاوت ها رو به اسم استومجلسی می شناسن یعنی استودیویی که مجلسی
شده)
آیاتی که در این تلاوت استاد وجود داره رو از مصحف مجود جدا کردم و کنار هم گذاشتم و در واقع نسخه اصلی این تلاوت با صدای طبیعی استاد آماده شده که می تونید از لینک زیر دریافت کنید:
سوره محمد(ص) 19-10، انسان30-1 ، زلزال ، عادیات / مصحف مجود
و این هم مقطع زیبایی از تلاوت ، آیات شریفه 5 الی 11 سوره مبارکه انسان :
إِنَّ
الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِن کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا /
عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا /
یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا /
وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا /
إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاء وَلَا
شُکُورًا / إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا /
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً
وَسُرُورًا
ابرار
(نیکان) از جامى مى نوشند که با عطر خوشى آمیخته است. از چـشمه اى که
بندگان خاص خدا از آن مى نوشند، و از هر جا بخواهند آنرا جارى مى سازند!
آنها به نذر خود وفا مى کنند، و از روزى که عذابش گسترده است مى ترسند. و
غـذاى (خـود) را بـا ایـنـکـه بـه آن علاقه (و نیاز) دارند به مسکین و یتیم
و اسیر مى دهند. (و مى گویند) ما شما را براى خدا اطعام مى کنیم و، هیچ
پاداش و تشکرى از شما نمى خواهیم. ما از پروردگارمان خائفیم در آن روز که
عبوس و شدید است. از ایـن رو خـداونـد آنـهـا را از شـر آن روز نـگـه مـى دارد و از آنـهـا استقبال مى کند در حالى که شادمان و مسرورند.